21-րդ դարի հասարակությունում մարդը առավել քան երբևէ ազատ է սեփական կյանքի համար պատասխանատվություն կրելու և որոշումներ կայացնելու համար։ Եվ չնայած իր անկախության՝ շատ ավելի հաճախ է մանիպուլյատիվ մեխանիզմների արդյունքում հայտնվում տարատեսակ գաղափարական հիմք ունեցող կառույցների և անհատների տեսադաշտում։
Դրանցից առավել հայտնին կրոնական հիմքով ստեղծված կառույցներն են, որոնց կարելի է դասակարգել որպես դասական աղանդ, տոտալիտար աղանդ, կուլտ կամ նոր կրոնական շարժում։ Սակայն վերջին ժամանակներում հանդիպում են նաև աղանդի նմանվող, «աղանդակերպ» գործունեություն վարող, սակայն ոչ կրոնական գաղափարախոսություն ունեցող զանազան խմբավորումներ։
Հասարակության աչքերում աղանդ բառը խիստ նեգատիվ, շատ դեպքերուն նաև՝ վիրավորական երանգավորում ունի, սակայն ժամանակին այն օգտագործվել է ավանդական եկեղեցիներից այլ գաղափարարախոսությունների տարանջատման նպատակով և անձին որևէ վիրավորանք հասցնելու միտում չի ունեցել։ Համաշխարային պրակտիկայում 21-րդ դարում աղանդ բառն օգտագործվում է ոչ միայն հիմնական դավանանքից շեղված կրոնական գաղափարները տարանջատելու նպատակով, այլ առհասարակ՝ ոչ պարտադիր կրոնական հիմք ունեցող կազմակերպությունների համար, որոնք կարող են հանդես գալ որպես դասական/ավանդական/ հիմքից կտրված՝ հոգեբանական, սոցիալական, տնտեսական, ֆինանսական կամ այլ…
View original post 1,178 more words
Գիտաժողովի առաջին մասում «Դիալոգ» ՀԿ նախագահ Ալմաստ Մուրադյանը հանդես եկավ «Փափուկ ուժը ազգային մշակույթի համատեքստում» զեկույցով, որի շրջանակներում ներկայացվեց արդի քաղաքականության մեջ կիրառվող նոր գործիքները և դրանց ազդեցությունը ազգային հոգևոր և մշակութային զարգացման վրա։
«ԴԻԱԼՈԳ» Կրոնի և հանրային կապերի ուսումնավերլուծական կենտրոն/«Dialog» Educational-Analytical Center of Religion and Public Relations 